Bij het verlaten van de KB werd Desdemona aangesproken door een dikke jongen die beweerde dat hij razende honger had. 'Vandaag nog geen hap gehad' zei hij, met droeve hondenogen. Want dakloos. Laat staan dat hij geld voor hondenbrokken had. Voor zijn trouwe viervoeter. Die hij nu effe niet bij had. Dzing went the strings of Des's heart. Zij gaf 'm alles wat zij nog had. Op kot lagen nog appels genoeg om te eten. Maar na 2 dagen was die voorraad op (niet erg). Wel erg (en daar had zij in haar wilde weldoenerij niet aan gedacht) was dat ook het geld voor de trein ontbrak! Wat nu gezongen? Er was niemand van wie zij kon lenen... Zich verstoppen, heel de reis, op het toilet? Dat viel gegarandeerd op. Doen alsof zij 'n zwaar besmettelijke ziekte had? Maar hoe doe je dat? Liften? Ook geen goed idee.
'Ga op café'. De stem.
'Juist, want daar drink je gratis', hoonde Des.
Hij herhaalde: 'Ga op cafe'.
Intussen wist Des welk cafe´ hij bedoelde: op de hoek, bij het ronde punt. 1 Kroeg voor dronkaards & lichtekooien. 1 Kroeg met 'n kwalijke reputatie. 1 Kroeg die openbleef tot aan het ochtendgloren. 'En daar moet ik naartoe?'
Hij knikte. IJverig. 'Yes. Go!'
Bij de kroeg aangekomen zag Des iets liggen op de drempel. 1 Opgevouwen stukje papier... In de vaag bekende, vale kleur... 1 Briefje van 1.000! Genoeg geld voor 1 Hele maand!!
'Did I ever serve you wrong?' fleemde hij. En 'In de Cambrinus hier vlakbij hebben ze de beste Bolo van wijd & zijd in de omtrek. Mahlzeit.'
Spaghetti smaakte nog nooit zo Hemels.
