Mosterdzaad
Desdemona was niet het kind van bijzondere ouders. Hoezeer zij ook wou dat dit het geval was. ‘s Zomers, als Desdemona op haar rug in het gras lag en zag hoe de voorbijdrijvende wolken voortdurend van vorm veranderden en toch wolken bleven, dan droomde Desdemona dat zij van ándere ouders afkomstig was. Haar vader was dan een ruimteman die haar moeder Onweerstaanbaar gevonden had. Haar moeder stond te hooien in de beemden langs de Maas. De wind streelde haar lokken en speelde met haar rokken en toen, en toen… maar het klopte allemaal niet. Desdemona was het kind van heel gewone ouders en heette eigenlijk C-Zam en moest een jongen zijn.
Vroeger, vroeger, lang voor zij geboren was… Desdemona, liggend in het gras, wist precies hoe het allemaal gegaan was.
Haar ouders leefden een simpel leven in een dorp bij de Maas. Regende het hard of had het 's winters veel gesneeuwd, dan liep het dorp onder. Haar ouders zagen dat het goed was – zo’n tweede wereld, stil als een graf, roerloos weerspiegeld in het wateroppervlak - en voelden zich rijk en hoefden geen kind. En toen Desdemona plots de kop opstak, schrokken zij hevig en waren ontzet. Vooral haar vader maakte groot misbaar. Hij stormde de deur uit en stampte op de dijk - die het onder de minste druk begaf - en wierp met stenen naar de Maas. Na veel gedaver en wild gedaas verklaarde hij dat hij, desgevraagd, Desdemona zou aanvaarden, maar dan moest zij wel een jongetje zijn. Haar moeder repliceerde dat, àls het kind een jongetje was, zij het zou afvoeren, in het holst van de nacht, in een bootje op de Maas. En zij zou het in de kerkkom deponeren, aan de voet van het beeld van de Dwaze Maagd. Gewikkeld in een blauwe doek en met een muts op z’n kop met daarin de boodschap verstopt: 'Dit kind is niet gedoopt'. Zij zag het al gebeuren en daarbij: in de bijbel deden zij dat ook! Later veranderde zij van gedacht en wilde van Desdemona af. (Had zij de ruimteman niet leuk gevonden dan? Had zij liever voortgehooid in plaats van te rollebollen in de gracht? Want de wind had haar opgepakt met bollende rokken en het moment daarop… lag haar moeder in de gracht.) Haar moeder ging naar een engeltjesmaakster en kocht een hele zak mosterdzaad. Maar het zaad had geen effect en Desdemona werd geboren. Op Werelddierendag! Haar vader constateerde dat zij geen jongetje was en zat op slag om een naam verlegen. In zijn enthousiasme had hij enkel aan jongensnamen gedacht: Luc, Jan, Marc, Matty of… Evangelist! Haar moeder begreep dat het zaad niet had gepakt en stelde dan maar voor het kind Sesamma te noemen.
‘Suzanna? Suzie?SUE?’
Het moet gezegd: zulke zwoele namen pasten niet echt bij dat wurm dat daar in die wieg lag. Desdemona was verkreukt en verfrommeld uit de slag gekomen. Zij zag grijs en blauw, als maanzaad. Zij was zo klein, zij paste in haar vaders hand, maar zij krijste de hele buurt bij mekaar – noem zoiets Sussa – en hij sakkerde en zei: ‘Wat een sireen! Andere mensen krijgen brave babies, MOOIE babies en wij zitten hier met dat stuk duivelsgebroed, dat koekoeksjong!’
En Desdemona’s moeder werd kwaad:
‘Goed! Dan noemen wij haar zo. Demona! Of misschien maken wij er beter Des-demona van. Want tenslotte hangt er toch een kaartje aan zo’n naam.’
Zelf heette zij Cathérina, naar de Russische tsarina die een wild liefdesleven had.
‘Een naam bepaalt hoe het je in het leven zal vergaan en ik wil een goede naam voor haar.’
En zo werd Desdemona gedoopt. Als kind van doodgewone ouders. In een doodgewoon leven. In een dorp dicht bij de grens.
