Voetstappen op het grind

Het Engelse gazon werd aan één kant door een oprit afgeboord, een oprit van grind. Zij begon bij de poort en strandde in de boomgaard. Het grind was een geschenk van de Maas. Het knisperde zodra er iemand op liep en was in dit opzicht betrouwenswaardiger dan Fidel die zijn functie van waakhond met de Franse slag vervulde.

Desdemona sliep op de eerste verdieping, aan de kant van de oprit. En die zomer bestierf zij het van angst. Iedere nacht, bij het minste zuchtje wind, schoot zij wakker en hoorde voetstappen op het grind! Alsof er iemand sloop langs het huis, af en aan. En hij maakte gebruik van de wind om zijn aanwezigheid te verdoezelen. Telkens wanneer de wind opstak, deed hij een paar passen en stond muisstil als de wind weer ging liggen.
Desdemona’s hart klopte in haar keel. Ondanks de hitte kroop zij diep onder de lakens en bleef roerloos liggen tot de slaap haar weer in zijn armen nam. ’s Anderendaags, veel moediger nu in het licht van de zon, ging zij op onderzoek uit. Maar zij kon niets vinden. Ook Fidel stootte op niets vreemds. Die nachtelijke bezoeker wist verdraaid goed wat-ie deed. Hij liet geen enkel spoor na. Desdemona besloot bij haar vader te rade te gaan. Zij zaten samen op de hooizolder toen zij het hem vertelde.
Haar vader werd bleek.
Je hebt weer zitten lezen,’ beschuldigde hij ‘over detective Van Zwam.’
‘Neen hoor,’ verzekerde Desdemona hem. ‘Trouwens, bij Van Zwam zijn er altijd sporen, regelrecht naar het huis van de dader, of hij rookt sigaren, van een speciaal merk, wat hem dan verraadt. Maar deze is veel slimmer, veel meer uitgeslapen dan
‘Laat mij erbuiten,’ smeekte haar vader. ‘Als je weer iets hoort, kom mij dan vooral niet wekken. Ik heb mijn slaap nodig. Ik wil niet met jou op spokenjacht.’ En hij zei nog: ‘Als je het hebt uitgepluisd, kom mij dan maar vertellen wat het was.’
Desdemona schrok. In de boeken die zij las, hadden kinderen andere vaders. Vaders die moedig waren, die voor hun kroost opkwamen of die, in het beste geval, constant afwezig waren. Nooit zei zo’n vader uit 1 boek dat hij ’s nachts liever sliep. Desdemona stond er alleen voor en iedere nacht, bij de minste wind, was die gluiperd daar. Hij sloop langs de gevel af & aan, de kiezel knisperend onder zijn voeten. Over en weer, af en aan, vlak onder Desdemona’s raam.

Desdemona wilde zich niet laten kennen en beraamde een plan om de indringer te ontmaskeren. Zij sliep voortaan met zonder vliegenraam, want in het scenario dat zij voorzag, stak zij, op een fataal moment, haar kop door het raam en dat ging niet met zo’n hor. Dat het vliegenraam weg was, bracht de bezoeker niet van zijn stuk: hij bleef trouw op post.
Tweede stap in het Masterplan was de gordijnen van tevoren opzij te schuiven, zodat Desdemona niet op het laatste beslissende moment zou staan weifelen voor een dichtgetrokken gordijn. Zij ging haar vader eens laten zien dat zij 1 dochter uit de boekjes was, Onversaagd in het Aanschijn van Gevaar.
Nu ja, Onversaagd...

Minstens 3 weken gingen voorbij dat Desdemona daar lag, met kloppend hart, klaar om uit bed te springen en geen pink kon verzetten. (Het is veel gemakkelijker over iets in de boekjes te lezen dan het ook allemaal zelf te moeten beleven.)

En op 1 nacht staat Desdemona voor het raam. De wind zucht in de bomen, voetstappen knisperen op het grind.

Desdemona haalt diep adem en duikt haar kop naar buiten. In de stille nacht ziet zij Nix. D’er loopt niemand onder het raam, geen gemaskerde man met een zwarte cape en een koeliehoed, en toch hoort Desdemona stappen.

De linten van de vliegendeur dansen in de nacht. Een lome dans, op de wieken van de wind. De wind heft de linten op, zij klappen zacht tegen elkaar, omstrengelen mekaar en laten weer los
en het klinkt als voetstappen op het grind!

Zielsgelukkig zakt Desdemona in elkaar. Dat was het dus! Een zomer lang had zij schrik van de vliegendeur! Domme Desdemona. Zóóó opgelucht! En wel hierom: het nieuws dat zij haar vader moet brengen, heeft niets bedreigends, niemand heeft het op hen gemunt en hij zal kraaien: ‘Zie je wel?!’
maar zij gunt hem zijn triomf, want nu blijkt dat er in de wereld van de volwassenen ook waarheid zit! Die platte volwassenen die geen mysterie kennen en alles verklaren in banale termen hebben het soms toch bij het rechte eind! De wereld kan ook simpel zijn, klaar als 1 klontje, geborgen en comfortabel!

Het nieuwe schooljaar ving aan in een Veilige wereld.